Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodnicząca SSR Małgorzata Klęk

Protokolant sekr. sąd. Marta Kubiak

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 roku w Zduńskiej Woli

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej O. J. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową K. J. (1)

przeciwko M. J.

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty należne od pozwanego M. J. na rzecz jego małoletniej córki O. J., ostatnio zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w dniu 20 grudnia 2011 roku, w sprawie III RC 215/11 a zmienionych wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w dniu 29 lutego 2012 roku, w sprawie sygn. akt I Ca 38/12, podwyższa z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie, do kwoty po 700 (siedemset) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 18 września 2017 roku, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. J. (1) do dnia 10. każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  nie obciąża małoletniej powódki opłatą sądową od oddalonej części powództwa;

4.  zasądza od pozwanego M. J. na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. J. (1) kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego;

5.  zasądza od pozwanego M. J. ma rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty sądowej;

6.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Małgorzata Klęk

UZASADNIENIE

Pełnomocnik K. J. (1), działającej jako przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki O. J. – adw.I. S., złożyła w dniu 30 sierpnia 2017 roku do tut. Sądu pozew o podwyższenie alimentów, z kwoty po 400 złotych co miesiąc, do kwoty po 1000 złotych miesięcznie.

Pozwany M. J. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości. W przypadku ugodowego rozstrzygnięcia wyraził zgodę na alimenty w kwocie po 600 złotych miesięcznie (k.72v).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia O. J., urodzona (...), jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego K. J. (1) i M. J.. Małżeństwo stron zostało rozwiązane przez rozwód bez orzekania o winie, wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 30 marca 2009 roku w sprawie sygn. akt. I 1C 1010/05.

Ostatnia sprawa w przedmiocie ustalenia wysokości rat alimentacyjnych pozwanego w stosunku do małoletniej O. J., odbyła się w dniu 29 lutego 2012 r. i wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w sprawie sygn. akt. I 1Ca 38/12, ustalone zostały alimenty w wysokości 400 złotych miesięcznie. Niniejszym orzeczeniem Sąd II instancji zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 20 grudnia 2011 r. wydany w sprawie sygn. akt III RC 215/11, w którym zasądzone zostały od pozwanego alimenty w kwocie po 500 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 października 2011 r.

(okoliczności bezsporne)

W dacie wydania orzeczenia Sądu II instancji, pozwany M. J. mieszkał wraz z matką i wspólnie z nią prowadził gospodarstwo domowe. J. K. pobierała świadczenie emerytalne w kwocie około 980 złotych miesięcznie. Pozwany nie wykonywał stałego zatrudnienia, podejmował prace dorywcze, pomagał też siostrze w prowadzeniu sklepu oraz bratu w sprowadzaniu samochodów z zagranicy.

M. J. z wykształcenia był tokarzem, posiadał prawo jazdy kategorii B i E, nie miał przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia pracy.

Nadto zarejestrowany był w Powiatowym Urzędzie Pracy w Z. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku.

Pozwany widywał się z małoletnią O. w obecności kuratora sądowego, za każdy taki kontakt płacił 93,69 złotych. W trakcie spotkań z córką zapewniał jej rozrywkę w postaci wyjść do (...), ogrodu zoologicznego i restauracji (...)’s.

M. J. oprócz alimentów w kwocie 300 złotych co miesiąc, opłacał córce polisę w (...).U. SA - miesięczna składka wynosiłą około 220 złotych oraz kupował prezenty dla dziecka w postaci zabawek, ubrań, obuwia oraz artykułów szkolnych i kosmetyków. Pozwany kilkukrotnie wyjeżdżał poza granice kraju, były to podróże związane ze sprowadzaniem samochodów.

(dowód: akta sprawy III RC 215/11 - zeznania pozwanego M. J. k.20-20v, 67v-68; zeznania powódki K. J. (1) k. 19v; zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy k. 22; informacja o wysokości emerytury matki pozwanego k. 23, 24; zeznania świadka A. D. k. 51v; zeznania świadka S. Ł. k. 51v; dowody wpłat na polisę ubezpieczeniową k. 60v-62v; dokumentacja dot. polisy k. 63-64)

Małoletnia O. J. w dacie ostatniego orzekania o wysokości rat alimentacyjnych miała ukończone 7 lat. Mieszkała wraz z matką u swojej babki macierzystej. Dom w którym obecnie zamieszkuje wraz z matką K. J. (1) i jej mężem, był w stanie surowym i nie nadawał się do zasiedlenia.

Małoletnia powódka była uczennicą I klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w Z.. K. J. (1) na wyprawkę szkolną związaną z podjęciem nauki przez córkę (książki, zeszyty, przybory szkolne), wydatkowała kwotę ponad 500 złotych.

Małoletnia O. osiągała bardzo dobre wyniki w nauce, uczestniczyła również w prywatnych lekcjach języka angielskiego, a miesięczny koszt nauki stanowił wydatek w kwocie 120 złotych. Dziecko uczęszczało także do Państwowej Szkoły (...) w Z., gdzie opłata miesięczna stanowiła wydatek 30 złotych, a składka na radę rodziców 60 złotych. Małoletnia O. J. uczęszczała również na zajęcia taneczne do Powiatowego (...) (opłata miesięczna 15 złotych). Dziewczynka często chorowała i pozostawała pod opieką lekarza pediatry z S.. Na stałe przyjmowała preparaty uodparniające, korzystała też z prywatnej opieki stomatologicznej i okulistycznej.

K. J. (1) średni miesięczny koszt utrzymania dziecka określiła wówczas na kwotę 1.000 złotych. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki pracowała jako pielęgniarka w szpitalu, a jej dochód wynosił około 2.200 złotych miesięcznie. K. J. (1) spłacała kredyt hipoteczny zaciągnięty na budowę domu oraz kredyt studencki (w łącznej kwocie około 1.460 złotych miesięcznie), ponosiła też koszty utrzymania samochodu, którym dojeżdżała do pracy oraz dowoziła córkę na zajęcia pozaszkolne. Nadto opłaca połowę kosztów udziału kuratora przy kontaktach jej byłego męża z O. (każdorazowo 93,69 złotych). Babka małoletniej uprawnionej - T. K., pobierała świadczenie emerytalne w kwocie około 1.180 złotych miesięcznie, nadto pomagała finansowo swojej córce K. J. (1) oraz w opiece nad dzieckiem.

( dowód: akta sprawy III RC 215/11 - zeznania powódki K. J. (1) k. 19-20, 67v, 68; informacja o wysokości emerytury matki powódki k. 28; informacja o zarobkach k. 29; rachunek z umowy zlecenia k. 31; wyciąg bankowy k. 32; potwierdzenie zapłaty raty kredytu studenckiego k. 33; dowód wpłaty za zajęcia w Powiatowym (...) k.39; dowód wpłaty na radę rodziców przy Szkole Podstawowej nr (...) k. 40; dowód wpłaty na wycieczkę szkolną k. 41; dowód wpłaty za zajęcia w szkole muzycznej k. 42; paragony za zakup obuwia k. 43; paragony za zakup art. szkolnych k. 43; paragon z apteki k. 43; zaświadczenie ze szkoły Fabryka (...) k. 44; rachunek za zakup okularów k. 30; zaświadczenia ze Szkoły Podstawowej nr (...) k. 45, 50; rachunek za wykonanie badań k. 46; zaświadczenie ze szkoły muzycznej k. 47; zaświadczenia lekarskie k. 48-49; informacja o ocenach dziecka k. 65)

Małoletnia O. J. we wrześniu 2017 roku ukończyła 13 lat i jest uczennicą szkoły podstawowej. Mieszka wraz z matką i jej obecnym mężem T., noszącym również nazwisko J., w domu wybudowanym przez K. J. (1).

Mąż matki małoletniej O. zatrudniony jest w prywatnej firmie na stanowisku montera i jego miesięczne zarobki są wskazane w wysokości najniższej krajowej tj. w kwocie 1.469,48 złotych, natomiast realnie uzyskiwane dochody wynoszą około 2.500 złotych miesięcznie.

Małoletnia O. dodatkowo poza zajęciami szkolnymi uczęszcza na naukę języka angielskiego, za który matka ponosi koszty w kwocie około 170 złotych miesięcznie oraz jednorazowo za książkę zapłaciła 120 złotych. Nadto uprawniona nie uczęszcza już do szkoły muzycznej, ale na zajęcia wokalne, co generuje wydatek w kwocie 250 złotych na 10 miesięcy.

O. J. choruje na typowe infekcje wieku dziecięcego, co również wiąże się z zakupem lekarstw. Nadto małoletnia ma wadę wzroku i z tego powodu korzysta z prywatnej opieki okulistycznej oraz nosi okulary, za które w październiku 2016 r. K. J. (1) zapłaciła kwotę niespełna 1.300 złotych.

K. J. (1) oprócz wydatków związanych z edukacją i leczeniem córki ponosi też koszty wyżywienia, zakupu odzieży, obuwia i środków czystości dla dziecka, w miarę możliwości stara się zapewnić córce rozrywkę w postaci wyjazdów wakacyjnych. W ostatnie wakacje małoletnia uczestniczyła w warsztatach aktorskich na obozie w D., za który matka poniosła koszty w kwocie 1.445 złotych.

Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka określiła na kwotę 2.000 złotych.

( dowód: zaświadczenie o zarobkach T. J. k. 47, faktura k.99,rachunki z aptek k.77,78.80- 92, rachunki k.84, 79, paragony k.77, 78, 80- 83, 85-87, 89-92, umowa o świadczenie usług turystycznych k. 100, zeznania K. J. (1) k. 73-v min. 00:08:32- 00:25:43)

K. J. (1) nadal wykonuje pracę jako pielęgniarka. Zatrudniona jest w Szpitalu Wojewódzkim w S. jako młodszy asystent w dziedzinie pielęgniarstwa uzyskując wynagrodzenie średnio w kwocie 3.600 złotych netto oraz w hospicjum dziecięcym w Ł. na podstawie umów cywilnoprawnych, gdzie miesięczny zarobek wynosi około 2.400 złotych.

( dowód: zaświadczenie o zarobkach K. J. k. 39 i 40-41, zeznania K. J. (1) k. 73-v min. 00:08:32- 00:25:43)

Obecnie sytuacja zarobkowa pozwanego M. J. uległa znacznej zmianie w porównaniu do okresu sprzed niespełna 6 lat, kiedy to wysokość rat alimentacyjnych została ustalona w wysokości 400 złotych miesięcznie. Sąd Okręgowy zmniejszając alimenty z kwot 500 do kwoty po 400 złotych miesięcznie, wziął pod uwagę również poza alimentacyjne wydatki na dziecko w postaci rat ubezpieczenia, kosztów związanych z udziałem kuratora przy kontaktach z córką ustalając, że efektywne wydatki na uprawnioną oscylują w wysokości 700 złotych miesięcznie ( k.94v akt sprawy III RC 215/11 - ICa 38/12).

Pozwany obecnie poza alimentami opłaca córce abonament telefoniczny w kwocie około 50 złotych miesięcznie i jednorazowo w postaci prezentu przekazał dziecku kwotę 1.000 złotych, za bardzo dobre wyniki w nauce w minionym roku szkolnym oraz spędził z córką wakacje. Oprócz wskazanych wydatków nie partycypował we wskazanym wyżej okresie w kosztach pozostałego wypoczynku letniego i zimowego, kosztach związanych z nauką języka angielskiego, które uważa za zbędne, czy też w kosztach związanych z nauką śpiewu. Nadto nie współpartycypował wraz z matką w leczeniu okulistycznym, w tym zakupu okularów uznając, że zakup okularów winien odbyć się w zakładzie jego znajomej, aby skorzystać z bonifikaty.

W dniu 05 września 2013 r. pozwany wraz ze swoją przyjaciółką M. S., zaciągnął kredyt hipoteczny na cele mieszkaniowe w wysokości 112.750 złotych, od którego raty wynoszą kwotę około 584 złotych, a harmonogram spłat wystawiony został na współkredytobiorczynię.

Pozwany podjął stałe zatrudnienie i od 13 kwietnia 2017 r. prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie prac budowlanych na terenie Niemiec, co wiąże się z opłatami z tytułu składek do ZUS

Deklaruje dochód w wysokości 1.200- 1.300 euro. M. J. z wykształcenia jest tokarzem.

Pozwany utrzymuje stałe kontakty z córką i widuje się z nią średnio co dwa miesiące, jak przyjeżdża do Polski.

W okresie czasu od ostatniego rozstrzygnięciu w przedmiocie alimentów, pozwany dwukrotnie inicjował postępowanie o zmianę kontaktów z małoletnią córką, orzeczone postanowieniem tut. Sądu w dniu 05 września 2013 r.

W sprawie sygn. akt III Nsm 468/16, strony zawarły ugodę w zakresie spędzania małoletniej O. z ojcem w okresie ferii zimowych i wakacji. Ustalenia te zostały zmodyfikowane ugodą sądową, zawartą przez rodziców uprawnionej w dniu 20 czerwca 2017 r. w sprawie sygn. akt III Nsm 212/17

(dowód: dowody opłat k. 26,27,28 i 60-63, umowa o kredyt k. 12-24, harmonogram spłat k. 66, k. 30 – informacja z Urzędu Skarbowego, dowody opłaty składek do ZUS k.25,54-59, ewidencja przychodów k. 53, k. 74-75 min.00:26:16- 00:49:07;

- akta sprawy I. N. 468/16 odpis postanowienia k.10 iugoda sądowa k. 35

- akta sprawy I. N. 212/17)

Ustalając powyższy stan faktyczny, Sąd dał wiarę zeznaniom K. J. (1), a częściowo także pozwanego M. J.. Strony w głównej mierze zeznawały na okoliczności związane ze swoją sytuacją materialno - finansową i kosztami związanymi z bieżącym utrzymaniem.

Zeznaniom K. J. (1) Sąd dał wiarę w całości, gdyż są one spójne, logiczne oraz znajdują potwierdzenie w nieosobowym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Wysokość zarobków męża K. J. (1), Sąd ustalił w oparciu o jej zeznania, albowiem kwota ujęta w zaświadczeniu o zarobkach jest wskazana jako najniższa minimalna kwota zarobku w 2017 r., na potrzeby płatności skarbowych pracodawcy i opiewa standartowo na kwotę 1.459,48 złotych.

Zeznaniom M. J. Sąd odmówił waloru wiarygodności co do okoliczności, iż pozwany osiąga dochody w wysokości około 1.200- 1.300 euro, co stanowi aktualnie kwotę około 5.000- 5.400 złotych.

M. J. już w latach wcześniejszych zarobkował na terenie Niemiec, ale oficjalnie podawał, że nie posiada stałego zatrudnienia i jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Z. jako osoba bezrobotna. Pozwany w toku spraw toczących się przed tut. Sądem, których przedmiotem były ustalenia finansowe, pragnął uchodzić za osobę nieporadną, będącą na utrzymaniu rodziny. Natomiast kiedy toczyły się sprawy nie związane z ustaleniami jego sytuacji materialnej, najczęściej nie uczestniczył w rozprawach, gdyż przebywał poza granicami kraju.

Sąd nie dał wiary także twierdzeniom pozwanego, że jego zarobki są w wysokości przez niego wskazanej albowiem co najmniej takie kwoty uzyskiwałby gdyby wykonywał prace budowlane na terenie Polski tym bardziej, że brak jest jakichkolwiek wiarygodnych, urzędowych dokumentów na powyższą okoliczność.

Ponadto pozwany podnosi, że jego sytuacja jest trudna, gdyż musi uiszczać raty zaciągniętego w 2013 r. kredytu hipotecznego, który tak naprawdę zaciągnięty został z M. S. i tylko w celu powiększenia swoich dóbr materialnych. Tak więc zobowiązania finansowe w postaci kredytu zanim nimi się stały, stanowiły przysporzenie majątkowe w kwocie 112,750 złotych.

Za wiarygodne Sąd uznał także zaświadczenia, rachunki i pozostałe dokumenty złożone do akt sprawy przez strony, brak jest bowiem podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności, za wyjątkiem zaświadczenia o zarobkach T. J. (2).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach, chyba że któreś z nich nie ma możliwości wypełniania tego obowiązku. Wobec bezwzględnie obowiązującego charakteru norm prawa alimentacyjnego nie można wyłączyć ich obowiązywania wolą stron.

W rozumieniu art. 133 § 1 k.r.o. istotną cechą dziecka, które jest uprawnione do alimentacji względem swych rodziców jest to, iż nie jest w ono w stanie utrzymać się samodzielnie.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców precyzuje art. 135 k.r.o., zgodnie z którym jest on wyznaczany usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego oraz zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego. Te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów (orzeczenie Sądu Najwyższego z 10 października 1960 roku, III CRN 350/69 OSNCP 1970/2/15) .

Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie posiada jednoznacznej definicji, gdyż nie ma stałego kryterium odniesienia, decydują o nich okoliczności konkretnego przypadku. Próbę uogólnienia tego pojęcia podjął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 roku (III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42 ) przyjmując, iż przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy rozumieć potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest zatem uzależniony od cech osoby uprawnionej (jej wieku, stanu zdrowia, zdolności intelektualnych itp.) oraz splotu okoliczności natury społecznej i ekonomicznej, w których osoba uprawniona się znajduje. Z kolei możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają nie tylko jego rzeczywiste zarobki i dochody, ale również zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, jeśli istniejące warunki społeczno – gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 roku, III CRN 48/75 Lex nr 7702 ).

W miarę upływu czasu potrzeby uprawnionej O. J. uległy zmianie, a tym samym winna ulec zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 k.r.o.).

Zgodnie z aktualną linią orzeczniczą dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu.

Przy ocenie, czy doszło do zmiany stosunków należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu, a zatem zmianę w zakresie i stopniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do świadczenia alimentacyjnego.

Nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie - od czasu wydania ostatniego orzeczenia, na mocy którego M. J. został zobowiązany do łożenia na rzecz córki alimentów w kwocie po 400 złotych miesięcznie – upłynął okres niespełna 6 lat i zmienił się tak zakres potrzeb uprawnionej, jak i sytuacja finansowa stron.

O. J. w dniu (...) ukończyła 13 lat i jej potrzeby w zakresie edukacji, wyżywienia, środków higieny osobistej i odzieży wzrosły w porównaniu z potrzebami 7.letniej dziewczynki, jaką była w lutym 2012 r.

O. ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, ma zapewnione odpowiednie wyżywienie, odzież, środki higieniczne, podręczniki i przybory szkolne. Uczestniczy w wycieczkach klasowych, w imprezach urodzinowych, ma opłacone ubezpieczenie, składki klasowe i na komitet rodzicielski.

Matka dba także o jej edukację pozaszkolną (opłaca prywatne lekcje języka angielskiego) oraz o rozwój zainteresowań (dziewczynka uczęszcza na zajęcia wokalne). Biorąc pod uwagę stan publicznej służby zdrowia, w tym trudności z dostępem do lekarzy specjalistów (m.in. okulistów), trudno uznać za zbędne to, że K. J. (1) stara się zapewnić córce leczenie w prywatnych gabinetach lekarskich. Przedstawione przez powódkę wydatki związane z utrzymaniem dziecka trudno uznać za niezasadne, jednakże ich średni miesięczny koszt określony na sumę około 2.000 złotych nie został wykazany w materiale dowodowym.

M. J. przekazuje alimenty na córkę w kwocie po 400 złotych co miesiąc, a nadto jednorazowo O. otrzymała od ojca na zakończenie roku szkolnego, za bardzo dobre wyniki w nauce, prezent w kwocie 1.000 złotych. Prezent ten uznać należy za przejaw dobrej woli ojca oraz swoisty sposób wyrażania uczuć i zadowolenia z postępów córki. P. wydatki nie podlegają zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego, ten dotyczy bowiem jedynie cyklicznie ponoszonych wydatków, a nie wydatków jednorazowych ( orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r. VI Acz 1120/13 nie publ.) Wpływ na wysokość rat alimentacyjnych miałby fakt, spędzania przez pozwanego z małoletnią córką O. znacznej ilości czasu, co w rezultacie zmniejszałoby wydatki na utrzymanie dziecka przez matkę, z którą mieszka. Jednakże spotkania co dwa miesiące, do takich uznać nie można.

Zdaniem Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie wskazuje na to, iż M. J. jest w stanie partycypować w większym niż dotychczasowy stopniu w kosztach utrzymania córki. Podkreślić należy także, że zakres obowiązku alimentacyjnego jest wyznaczany usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego oraz zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego. Trudno uznać za wiarygodne podane prze niego wielkości zarobków, ponieważ gdyby takie rzeczywiście były, praca poza granicami kraju byłaby dla niego nieopłacalna. Zasady logiki i doświadczenia życiowego przemawiają za taką oceną sytuacji materialnej pozwanego, którego nadrzędną kwestią było wykazanie swoich jak najmniejszych dochodów, które w żadnej mierze nie mogą być rzetelnie zweryfikowane dokumentami. To jednak nie oznacza, że Sąd musi dać wiarę zeznaniom tylko dlatego, że takim dowodem w tej materii nie może dysponować.

O rozmiarach i skali prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej nie świadczą deklarowane dochody, gdyż koszty uzyskania przychodu są podawane dla celów podatkowych i nie są pojęciem tożsamym z rzeczywistymi dochodami. Powszechnie wiadomo, że praca w zakresie usług budowlanych nie zawsze jest przez wykonawcę rzetelnie wykazywana na fakturach, co oznacza, że rzeczywiste dochody są o wiele wyższe, aniżeli deklarowane. Pozwany wykonuje pracę i posiada umiejętności w atrakcyjnej finansowo dziedzinie jakimi są usługi budowlane i to na terenie Niemiec, gdzie tego typu usługi są znacznie droższe, aniżeli w Polsce.

Z cała pewnością w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki z art. 138 kro, gdyż zmieniły się dochody zarówno po stronie powodowej, jak i pozwanej. Okoliczność, że K. J. (1) osiąga o wiele większe dochody w porównaniu z okresem poprzednim, nie oznacza, że obowiązek alimentacyjny pozwanego winien z tego powodu być zaniżony. Sąd nie dostrzegł przekonujących argumentów dla ustalenia rat alimentacyjnych w kwocie niższej niż 700 złotych miesięcznie. Kwota ta jest usprawiedliwioną na bieżące utrzymanie O. ze strony ojca, niezależnie od poziomu zamożności obojga rodziców, przy zachowaniu stopy życiowej podobnej do stopy życiowej rodziców.

Należy również pamiętać, że od możliwości zarobkowych matki uprawnionej należy odliczyć jej osobiste, codzienne starania w zakresie wychowania i opieki nad córką, których to elementów na co dzień nie dostarcza pozwany.

W konkluzji stwierdzić należy, iż podwyższenie alimentów do kwoty po 700 złotych miesięcznie na rzecz O. J., jest uzasadnione i odpowiada z jednej strony usprawiedliwionym potrzebom uprawnionej, zaś z drugiej potencjalnym możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił.

W ocenie Sądu kwota 1.000 złotych jest niewspółmierna do usprawiedliwionych potrzeb dziewczynki, pamiętając o tym, że obowiązek alimentacyjny obciąża również jej matkę, która powinna także przyczyniać się do zaspokajania zwiększonych potrzeb swej córki.

Z uwagi na sytuację materialną małoletniej powódki Sąd, na podstawie art. 102 kpc, nie obciążył jej kosztami procesu od oddalonej części powództwa.

Sąd zasądził od pozwanego M. J. na rzecz Skarbu Państwa - Kasy Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 180 złotych tytułem opłaty sądowej oraz na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki kwotę 917 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego, w oparciu o dyspozycję §2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2017 r. poz. 1668.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc Sąd nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Małgorzata Klęk