Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodnicząca Sędzia Małgorzata Klęk

Protokolant st. sekr. sąd. Emilia Mrozik

po rozpoznaniu w dniu 08 listopada 2022 roku w Zduńskiej Woli

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego A. B. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. B. (2)

przeciwko B. B.

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty należne od pozwanego B. B. na rzecz jego małoletniego syna A. B. (1), ostatnio ustalone ugodą mediacyjną z dnia 05 sierpnia 2021 roku, zawartą przed mediatorem M. R., podwyższa z kwoty po 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, do kwoty po 550 (pięćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 listopada 2022, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. B. (2), do dnia 10. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  nie obciąża małoletniego powoda opłatą sądową od oddalonej części powództwa;

4.  zasądza od pozwanego B. B. na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. B. (2) kwotę 575,00 (pięćset siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

5.  nie obciąża pozwanego B. B. opłatą sądową;

6.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Małgorzata Klęk

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 roku do tut. Sądu wpłynął pozew przeciwko B. B. o podwyższenie alimentów oraz o zapłatę, złożony przez A. B. (2), działającą także jako przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda A. B. (1).

W pozwie wniesiono o podwyższenie alimentów należnych małoletniemu A. B. (1), ustalonych ostatnio ugodą mediacyjną w dniu 05 sierpnia 2021 roku, z kwoty po 350 złotych miesięcznie, do kwoty po 800 zł miesięcznie. Nadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki A. B. (2) kwoty 2.431,82 złotych tytułem zwrotu połowy kosztów poniesionych przez matkę oraz kwoty 1.000 złotych tytułem zwrotu nienależnie pobranych przez pozwanego świadczeń socjalnych na rzecz małoletniego powoda.

Pozew zawierał także wniosek o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego syna przez czas trwania niniejszego procesu, kwoty po 600 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu wskazano, że od ostatniego ustalenia wysokości alimentów zwiększyły się uzasadnione potrzeby małoletniego powoda. Ponadto, strona powodowa podniosła, że małoletni A. B. (1) nie ma zabezpieczonych podstawowych potrzeb, ponieważ pozwany nie wywiązuje się w pełni z ustaleń zawartych w ugodzie mediacyjnej.

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2022 roku zabezpieczono powództwo przez czas trwania niniejszego procesu i zobowiązano pozwanego B. B. do łożenia na utrzymanie małoletniego syna A. B. (1), alimentów w kwocie po 500 złotych miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego – r.pr. P. D., wniósł o oddalenie powództwa o podwyższenie alimentów w całości oraz o oddalenie powództwa o zapłatę i zasądzenie od przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda na rzecz pozwanego, kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, iż nie nastąpiły okoliczności, które uzasadniałyby zmianę wysokości świadczenia alimentacyjnego, a ustalenie wysokości alimentów we wnioskowanej przez stronę powodową kwocie, znacząco przewyższa możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego oraz usprawiedliwione potrzeby powoda.

W toku postępowania strona powodowa ustanowiła pełnomocnika w osobie r.pr. K. G..

Na ostatniej rozprawie w dniu 08 listopada 2022 roku, pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda wniosła o zasądzenie alimentów w kwocie po 1.000 zł miesięcznie oraz poparła powództwo o zapłatę na rzecz powódki kwoty 2.431,82 zł oraz 1.000 zł.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa o podwyższenie alimentów oraz o oddalenie pozostałych roszczeń z pozwu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód A. B. (1) (ur. (...)), jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletniego powoda nie mieszkają razem.

Dowód: (bezsporne, odpis skrócony aktu urodzenia – k. 9, uzasadnienie pozwu –k. 4);

Ugodą z dnia 05 sierpnia 2021 roku zawartą przed mediatorem M. R., która następnie została zatwierdzona postanowieniem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 06 sierpnia 2021 roku w sprawie III RC 48/21, B. B. zobowiązał się do łożenia na rzecz syna A. B. (1), alimentów w kwocie po 350 zł miesięcznie.

Dowód: (ugoda mediacyjna – k. 10, postanowienie Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 06 sierpnia 2021r., sygn. akt III RC 48/21 – k. 14 );

W dacie zawarcia ugody małoletni A. B. (1) miał 2 lata i 6 miesięcy. Na miesięczne koszty związane z jego utrzymaniem składały się – wyżywienie około 450 złotych, środki higieny 300 złotych, odzież i zabawki 200 złotych oraz lekarstwa 80 złotych Małoletni urodził się, jako wcześniak

w związku z czym wymagał leczenia okulistycznego, neurologicznego oraz logopedycznego.

Dowód: ( akta sprawy III RC 48/21 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli: uzasadnienie pozwu – k. 4, wyjaśnienia A. B. (2) na rozprawie w dniu 22 czerwca 2021 roku min:00:01:28-00:08:40 – k. 33-33v );

W dacie zawarcia ugody, B. B. mieszkał z trojgiem małoletnich synów z poprzedniego małżeństwa we W., w mieszkaniu komunalnym. Był zarejestrowany w PUP, jako osoba bezrobotna i podejmował prace dorywcze, z których osiągał dochód około 200-300 złotych. Pobierał świadczenie 500+ na synów oraz otrzymywał na ich rzecz alimenty.

Dowód: ( akta sprawy III RC 48/21 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli: wyjaśnienia B. B. na rozprawie w dniu 22 czerwca 2021 roku min:00:08:40-00:13:12 – k. 33v-34 );

A. B. (2) w dacie zawarcia ugody nie pracowała i pobierała świadczenie emerytalno-rentowe z ZUS, z tytułu częściowej niezdolności do pracy, w kwocie 720 złotych oraz rentę wypłacaną z Funduszu Gwarancyjnego w kwocie 1.600 złotych raz na kwartał. Ponosiła koszty utrzymania nieruchomości, w której mieszkała wraz z małoletnim powodem, w wysokości około 600 złotych miesięcznie.

Dowód: ( akta sprawy III RC 48/21 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli: uzasadnienie pozwu – k. 4, wyjaśnienia A. B. (2) na rozprawie w dniu 22 czerwca 2021 roku min:00:01:28-00:08:40 – k. 33-33v );

Małoletni A. B. (1) ma obecnie 4 lata. Chłopiec uczęszcza do przedszkola. Na koszty przedszkola składają się – wpisowe 150zł, czesne 160 zł miesięcznie, obiady 140 zł miesięcznie, śniadania 120 zł miesięcznie, ubezpieczenie 50 zł/rok, komitet rodzicielski 50 zł/rok. Ponadto, na miesięczne koszty utrzymania małoletniego składają się: wyżywienie – około 750 zł, odzież oraz obuwie 150 zł, środki higieny i kosmetyki 50 zł, rehabilitacja 500 zł, koszty leczenia 200 zł.

Małoletni powód jest dzieckiem ze stwierdzoną alergią pokarmową, co wiąże się ze stosowaniem specjalnej diety wykluczającej produkty mleczne. Ponadto, wykryto u niego wadę wzroku i w związku z tym konieczny był zakup okularów korekcyjnych, których koszt wyniósł 180 złotych. U chłopca pojawiły się także problemy kardiologiczne oraz konieczność terapii logopedycznej związanej z wadą wymowy. Małoletni powód przeszedł także leczenie stomatologiczne. Małoletni A. od października 2022 roku uczęszcza na zajęcia taneczne, których koszt to 12 zł za jednorazową obecność.

Dowód: (uzasadnienie pozwu - k. 4v-5, zaświadczenie lekarskie – k. 17, skierowanie do specjalisty – k. 18, faktura za zakup okularów – k. 20, faktury za zakup leków – k. 21-25,172-175, faktura nr (...) – k. 26, faktura nr (...) – k. 32, polisa nr (...) – k. 39, faktura nr (...) – k. 171, faktura nr (...) – k. 171v, faktura nr (...) – k. 200, zaświadczenie – k. 177, 199, 202, informacja – k. 210, zeznania A. B. (2) na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2022 roku min:00:13:38-00:26:18 – k. 182-182v oraz w dniu 08 listopada 2022 roku min:00:03:28-00:26:28 – k. 248v-250, zeznania świadka A. K. na rozprawie w dniu 11 października 2022 roku min:00:02:55-00:18:44 – k. 232v-234 );

Obecnie B. B. nadal mieszka z synami z poprzedniego małżeństwa we W.. Jest osobą bezrobotną i podejmuje prace dorywcze, jako mechanik samochodowy. Z tego tytułu osiąga wynagrodzenie w wysokości około 2.000 złotych. Pozwany posiada znaczne zadłużenie z tytułu wynajmowanego lokalu komunalnego – około 24.000 zł oraz z tytułu zaciągniętych kredytów – około 66.000 zł. Aktualnie toczą się wobec niego postępowania egzekucyjne. Na miesięczne koszty utrzymania pozwanego oraz jego synów składają się – wyżywienie 800 zł, odzież i obuwie 200 zł, środki czystości i środki higieniczne 100 zł, leczenie, edukacja i rozrywka 700 zł. B. B. ponosi także koszty związane z eksploatacją mieszkania – czynsz z wodą i odpadami komunalnymi 800 zł, prąd 200 zł, a także koszty utrzymania samochodu – paliwo 400 zł, ubezpieczenie 1.200 zł/rok, koszty eksploatacji – 1.000 zł/rok.

Pozwany otrzymuje alimenty na rzecz każdego z synów w wysokości po 400 złotych (łącznie 1200 złotych), świadczenie 500+ (łącznie 1500 złotych) oraz świadczenie rodzinne w wysokości 530 złotych. B. B. jest właścicielem domu nad jeziorem, który otrzymał w spadku.

Dowód: (uzasadnienie odpowiedzi na pozew – k. 82-82v, decyzja – k. 167, akt notarialny – k. 219, postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu sygn. akt I Ns 137/19 – k. 222, nakaz zapłaty – k. 223, zeznania B. B. na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2022r.,min:00:26:18-00:36:40 – k. 182v-183 oraz w dniu 08 listopada 2022 roku min: 00:26:28-00:33:44, 00:33:44-00:54:23 – k. 250-252, zeznania na rozprawie w dniu 29 września 2022 roku: świadka B. K. min:00:06:50-00:11:18 – k. 211v-212 oraz świadka S. N. min:00:16:41-00:36:48 oraz 00:39:56-00:41:33 – k. 212-213v );

A. B. (2) posiada orzeczenie o niepełnosprawności z powodu stwierdzonej przewlekłej depresji. W związku z tym otrzymuje świadczenie rentowe w wysokości 853,73 złotych miesięcznie oraz zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 218,84 złotych miesięcznie. Pobiera także zasiłek rodzinny w wysokości 95 złotych miesięcznie oraz świadczenie 500+ i alimenty. Matka małoletniego powoda otrzymuje także raz na trzy miesiące rentę z Funduszu Gwarancyjnego w wysokości 1.680 złotych. Ponadto, A. B. (2) zajmuje się zarobkowo hodowlą psów.

Dowód: (uzasadnienie pozwu – k. 6, legitymacja emeryta-rencisty – k. 35, potwierdzenie przelewu – k. 35, 36, 37, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 34, oświadczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 168, zaświadczenie lekarskie – k. 169, 170, decyzja – k. 20, zeznania A. B. (2) na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2022r. min: 00:13:38-00:26:18 – k. 182-182v oraz w dniu 08 listopada 2022r. min:00:03:28-00:12:33 – k. 248v-249, zeznania świadka B. K. na rozprawie w dniu 29 września 2022r. min:00:08:00-00:11:18 – k. 211v-212, zeznania świadka S. N. na rozprawie w dniu 29 września 2022r. min:00:16:41-00:21:11 – k. 212-212v oraz 00:29:37 – k. 213, zeznania świadka A. K. na rozprawie w dniu 11 października 2022 roku min:00:02:55-00:12:32 – k. 232v-233v );

Matka uprawnionego ponosi także dodatkowe koszty związane z utrzymaniem samochodu, który wykorzystuje do transportu małoletniego powoda do przedszkola, a także na wizyty lekarskie. Koszt dojazdu małoletniego do przedszkola wynosi około 200 zł miesięcznie.

Dowód: ( zeznania A. B. (2) na rozprawie w dniu 08 listopada 2022r. min:00:12:33 – k. 250);

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, nie znajdując podstaw do ich kwestionowania oraz na podstawie zeznań stron oraz świadków.

W celu ustalenia okoliczności istotnych dla wysokości alimentów w dacie poprzedniego orzekania o nich, Sąd posłużył się złożonymi w sprawie III RC 48/21 wyjaśnieniami stron oraz zgromadzonymi tam dokumentami.

Sąd pominął dowód z dokumentów, w postaci paragonów i faktur

z których nie wynika, że stanowią wydatki związane z utrzymaniem powoda. Paragony są dowodem na to, że danego dnia i o danej godzinie nastąpił zakup artykułu na nim wskazanego, a nie artykułu spożytkowanego na potrzeby danej osoby, taki dowód stanowi jedynie faktura.

Oceniając zeznania świadków Sąd miał na uwadze, iż świadkowie spokrewnieni ze stronami postępowania, niewątpliwie chcieli przedstawić stronę, którą „reprezentowali” jak w najlepszym świetle, przedstawiając jednocześnie stronę przeciwną w złych okolicznościach. Mając powyższe na uwadze, jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania złożone przez świadków w takim zakresie w jakim pozostają one zgodne z pozostałymi dowodami uznanymi, jako wiarygodne.

Sąd weryfikował zeznania A. B. (2) w zakresie kosztów utrzymania dziecka ze zgromadzonymi dokumentami i w razie różnic przyznawał pierwszeństwo dokumentom z uwagi na to, że z doświadczenia życiowego wynika, że mogła ona nie być w stanie dokładnie wskazać niektórych kosztów. Nie można również zapominać o tym, że miała ona interes w przedstawianiu zawyżonych kosztów utrzymania dziecka, zatem Sąd ostrożnie podchodził do jej zeznań w tym zakresie. W przeważającym zakresie korespondowały one jednak ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami.

Przedmiotem dowodzenia w niniejszej sprawie były fakty mające dla rozpoznania sprawy najistotniejsze znaczenie. Oceniając powyższy materiał dowodowy, który co do zasady w najistotniejszych dla sprawy aspektach pozostawał niesporny, Sąd dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w oparciu o zasady logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

W ocenie Sądu, do merytorycznego rozpoznania niniejszej sprawy, zbędnym było przeprowadzenie kolejnych dowodów z urzędu, a strony nie składały innych wniosków dowodowych.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W świetle art. 133 § 1 k.r.o. rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Obowiązek alimentacyjny rodziców w stosunku do dziecka stanowi bowiem uszczegółowienie ogólnego ich obowiązku wynikającego z art. 96 k.r.o., mianowicie troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz przygotowania je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców precyzuje art. 135 k.r.o., zgodnie z którym jest on wyznaczany przez dwie następujące przesłanki, to jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów ( orzeczenie Sądu Najwyższego z 10 października 1960 roku, III CRN 350/69 OSNCP 1970/2/15).

Należy podkreślić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie posiada jednoznacznej definicji, gdyż nie ma stałego kryterium odniesienia. Decydują o nich okoliczności konkretnego przypadku. Niemniej jednak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 roku (III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42) podjął próbę uogólnienia tego pojęcia przyjmując, iż przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy rozumieć potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy.

Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest zatem uzależniony od cech osoby uprawnionej (jej wieku, stanu zdrowia, zdolności intelektualnych itp.) oraz splotu okoliczności natury społecznej i ekonomicznej, w których osoba uprawniona się znajduje. Wyjście poza takie potrzeby zależy wyłącznie od cech osobistych dziecka oraz od zamożności jego rodziców. Rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb uprawnionego. Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia oraz kształcenie podstawowe. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Z kolei możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają nie tylko jego rzeczywiste zarobki i dochody, ale również zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, jeśli istniejące warunki społeczno – gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 roku, III CRN 48/75 LEX nr 7702 ).

Rodzice są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami, albowiem uprawnione dziecko ma prawo do życia na równej stopie życiowej z rodzicami.

W miarę upływu czasu potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, a tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 k.r.o.).

Przy ocenie, czy doszło do zmiany stosunków należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu, a zatem zmianę w zakresie i stopniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do świadczenia alimentacyjnego.

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że niewątpliwie doszło do istotnej zmiany okoliczności wpływających na zakres świadczeń alimentacyjnych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że od ostatniego ustalenia alimentów niewątpliwie zwiększyły się usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda w zakresie podstawowych kosztów utrzymania. Wraz z dorastaniem zwiększają się bowiem potrzeby dziecka, co zostało wykazane również w niniejszej sprawie.

Pojawiły się przede wszystkim nowe wydatki związane z uczęszczaniem małoletniego A. B. (1) do przedszkola. Zmieniły się także jego potrzeby w zakresie rozwoju indywidulanego – małoletni powód zaczął uczestniczyć w zajęciach dodatkowych.

Natomiast możliwości zarobkowe pozwanego uległy pogorszeniu w stosunku do czasu, w którym ostatnio ustalono kwotę należnych alimentów. Nadal jest osobą bezrobotną i podejmuje prace dorywcze, z których co prawda osiąga wyższy dochód, jednak posiada znaczne zadłużenie i prowadzone jest w stosunku do niego postępowanie egzekucyjne.

Matka małoletniego powoda nadal nie pracuje i pobiera świadczenie emerytalno-rentowe z ZUS z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz rentę wypłacaną z Funduszu Gwarancyjnego. A. B. (2) pozyskuje również dochody z tytułu prowadzenia hodowli psów.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że żądanie podwyższenia alimentów jest uzasadnione, jednak nie w tak wysokim zakresie, na jaki wskazuje strona powodowa. W oparciu o ustalony stan faktyczny Sąd uznał, że podwyższenie kwoty alimentów do 550 zł miesięcznie na rzecz małoletniego A. B. (1) odpowiada obecnym zarobkowym możliwościom pozwanego i usprawiedliwionym potrzebom uprawionego. Ustalając wysokość tej kwoty Sąd wziął pod uwagę zarówno regularnie ponoszone koszty związane z jego utrzymaniem, jak również pojawiające się nieregularnie, jednorazowe wydatki (np. wizyty u lekarza), uwzględnił także dotychczasowe stosunki między stronami. Sąd wziął pod uwagę także obecną sytuację pozwanego, który nie pracuje i utrzymuje się z prac dorywczych.

Tak ustalone realne koszty utrzymania powoda pozwoliły na wyznaczenie zakresu jego usprawiedliwionych potrzeb. Uwzględniając okoliczności sprawy – w tym wiek uprawnionego oraz doświadczenie życiowe Sąd uznał, że wskazana kwota pozwoli zaspokoić usprawiedliwione potrzeby powoda i nie będzie przekraczała finansowych możliwości pozwanego.

Sąd podwyższył alimenty od dnia 01 listopada 2022 roku. Określił jednocześnie, że – podobnie jak dotychczas zasądzone alimenty – winny być one płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – A. B. (2) do dnia 10. każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, uznając że przekraczałoby ono możliwości zarobkowe pozwanego i usprawiedliwione potrzeby uprawnionego.

Nadto Sąd oddalił roszczenie o zapłatę kwoty 2.431,82 złotych oraz kwoty 1.000 złotych z tytułu zwrotu świadczeń socjalnych, uznając je za niezasadne. Umowa zawarta przez strony przed mediatorem w zakresie pkt.3, gdzie strony postanowiły ponosić koszty przedszkola po połowie oraz w zakresie pkt. 4, w którym dotyczącego wszelkich dodatkowych i nieprzewidzianych kosztów, nie mogły być zatwierdzone przez Sąd, gdyż zawierały określenia nieostre i niemożliwe do zweryfikowania.

W toku obecnego procesu, kwoty te nie zostały należycie udokumentowane i wobec rozbieżności stanowisk stron w tym zakresie, nie można było ich uznać za zasadne.

Rata alimentacyjna zawiera z natury rzeczy, również elementy związane z częściowym pokryciem kosztów edukacji przedszkolnej i nie stanowi odrębnego przedmiotu roszczenia.

Wobec powyższego powództwo o zapłatę kwot 2.431,82 złotych tytułem zwrotu połowy kosztów poniesionych przez matkę oraz kwoty 1.000 złotych tytułem zwrotu nienależnie pobranych przez pozwanego świadczeń socjalnych na rzecz małoletniego powoda, należało oddalić. Rozliczenie związane z pobieraniem przez danego rodzica świadczeń socjalnych, wykracza poza kognicję przedmiotową Sądu Rodzinnego.

Na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 102 i art. 100 kpc Sąd nie obciążył małoletniego powoda kosztami procesu w oddalonej części powództwa z uwagi na charakter dochodzonych roszczeń oraz okoliczności sprawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 98 § 1 kpc i art. 100 kpc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. B. (2) kwotę 575,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, uwzględniając oddaloną część powództwa.

Z uwagi na sytuację materialną pozwanego oraz charakter dochodzonego roszczenia, uwzględnioną część powództwa oraz zasady słuszności, Sąd nie obciążył pozwanego opłatą sądową.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd nadał wyrokowi w pkt. 1 i 2 – tj. w zakresie obowiązku alimentacyjnego - rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Małgorzata Klęk